॥ আঘাত ॥

  ॥ আঘাত ॥

অৱধাৰিতভাবেই
তুমি গুচি গলা,
এটা অজুহাত লৈ ।
মইতো জানিছিলোৱেই,
অহাৰ বাটেৰে এদিন
গুচি যাবা বুলি ,
তথাপিও তোমাৰ বাবেই পিন্ধিছিলো
সেউজ বুলীয়া সুখৰ সাজ
খোপাত গুজি লৈছিলো
শুভ্ৰ খৰিকাজাই।

জানিছিলো ভালদৰেই
আঘাতৰ বাহিৰে নো
কি আনিবা উপহাৰ,
তথাপিও গাঠিছিলো
তোমাৰ বাবে
বহু ৰঙী ফুলৰ মালা,
পোহৰাই ৰাখিছিলো
হৃদয়ৰ প্ৰতিটো কোঠা।

আৰু সঁচাকৈয়ে আজি,
মোৰ পৰাই মোক ,
আজুৰি চিঙি, 
ভৰিৰে মোহাৰি ,
উপশমহীন এক যন্ত্ৰণাত ডুবাই
তুমি গুচি গলা ।

আৰু এতিয়া স্বাভাৱিকতেই
আঘাতত অভ্যস্ত মই
দুখৰ পোচাক পিন্ধি ,
শূন্যতাত মুখ গুজি,
মেৰামতি কৰিম
দুখৰ ভৰত
ক্ষত- বিক্ষত মোৰ,
তেজে তুমুৰলি হৃদয়,
পুনৰ কোনো
আঘাতৰ বাবে ।
              --------ৰঞ্জুমণি মহন্ত